Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fumus V

  • 1 fumus

    fūmus, ī, m. (= altind. dhūmá-h, Rauch, Dampf), der Rauch, Dampf, Qualm, Brodem, I) eig.: fumus fornacis, Vulg.: fumus taedae, Apul.: fumus ganearum, Cic.: fumo excruciari, Cic.: fumum concipere, Vitr.: significationem per castella fumo facere, Caes.: fumo dare signum, Liv.: fumo significare m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 21, 27, 7 u. 32, 12, 1: ut fumo atque ignibus significabatur, Caes. b. G. 2, 7, 4. – Plur., fumi incendiorum procul videbantur, Caes.: ex aris ardentibus nidorem consectatur et fumos, Arnob.: quae tenuem exhalat nebulam fumosque volucres, Verg. (u. so oft bei Dichtern, s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 625). – im scherzh. Doppelsinn, Ph. Vah! oculi dolent. Ad. Quor? Ph. Quia fumus molestus est, Rauch u. (bildl.) dummes Geschwätz, Unsinn (wie καπνός), Plaut. most. 890 sq. -sprichw., α) vendere fumum od. fumos, Rauch (Dunst) verkaufen, d.i. Wind machen, mit leeren Vorspiegelungen (Versprechungen) abspeisen, Apul. apol. 60 extr. Mart. 4, 5, 7. Lampr. Alex. Sev. 36. § 2 u. 3: so auch alci vendere alqd per fumum od. fumis, jmdm. mit etw. Wind vormachen, Capit. Anton. Pius 11, 1. Lampr. Heliog. 10, 3: u. fumum (Dunst, Wind) vendere de alqo, Lampr. Alex. Sev. 23, 8. – β) ire tendebat de fumo ad flammam, aus dem Regen in die Traufe, Amm. 14, 11, 12: so auch (tradi) de fumo (ut aiunt) in flammam, Amm. 28, 1, 26. – γ) semper flamma fumo est proxima; fumo comburi nil potest, flammā potest, selbst die geringste Annäherung an das Unrecht führt zum Laster, Plaut. Curc. 53. – δ) vertere omne in fumum et cinerem, in Rauch aufgehen lassen = durchbringen, Hor. ep. 1, 15, 39. – II) meton.: fumi Massiliae, in Rauch aufbewahrter massilischer Wein, Mart. 14, 118, 1.

    lateinisch-deutsches > fumus

  • 2 fumus

    fūmus, ī, m. (= altind. dhūmá-h, Rauch, Dampf), der Rauch, Dampf, Qualm, Brodem, I) eig.: fumus fornacis, Vulg.: fumus taedae, Apul.: fumus ganearum, Cic.: fumo excruciari, Cic.: fumum concipere, Vitr.: significationem per castella fumo facere, Caes.: fumo dare signum, Liv.: fumo significare m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 21, 27, 7 u. 32, 12, 1: ut fumo atque ignibus significabatur, Caes. b. G. 2, 7, 4. – Plur., fumi incendiorum procul videbantur, Caes.: ex aris ardentibus nidorem consectatur et fumos, Arnob.: quae tenuem exhalat nebulam fumosque volucres, Verg. (u. so oft bei Dichtern, s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 625). – im scherzh. Doppelsinn, Ph. Vah! oculi dolent. Ad. Quor? Ph. Quia fumus molestus est, Rauch u. (bildl.) dummes Geschwätz, Unsinn (wie καπνός), Plaut. most. 890 sq. -sprichw., α) vendere fumum od. fumos, Rauch (Dunst) verkaufen, d.i. Wind machen, mit leeren Vorspiegelungen (Versprechungen) abspeisen, Apul. apol. 60 extr. Mart. 4, 5, 7. Lampr. Alex. Sev. 36. § 2 u. 3: so auch alci vendere alqd per fumum od. fumis, jmdm. mit etw. Wind vormachen, Capit. Anton. Pius 11, 1. Lampr. Heliog. 10, 3: u. fumum (Dunst, Wind) vendere de alqo, Lampr. Alex. Sev. 23, 8. – β) ire tendebat de fumo ad flammam, aus dem Regen in die Traufe, Amm. 14, 11, 12: so auch (tradi) de fumo (ut aiunt) in flammam, Amm.
    ————
    28, 1, 26. – γ) semper flamma fumo est proxima; fumo comburi nil potest, flammā potest, selbst die geringste Annäherung an das Unrecht führt zum Laster, Plaut. Curc. 53. – δ) vertere omne in fumum et cinerem, in Rauch aufgehen lassen = durchbringen, Hor. ep. 1, 15, 39. – II) meton.: fumi Massiliae, in Rauch aufbewahrter massilischer Wein, Mart. 14, 118, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fumus

  • 3 fumus

    fūmus, i, m. [Sanscr. dhū, dhumas, smoke; Zend. dun-man, vapor; Gr. thuô, to rage, sacrifice, thumos, thuma, thuos, etc.; Goth. dauns, odor; Engl. dust; cf.: fūnus, fuligo], smoke, steam, fume:

    in lignis si flamma latet fumusque cinisque,

    Lucr. 1, 871; cf. 1, 891;

    4, 56: ibi hominem ingenuum fumo excruciatum, semivivum reliquit,

    Cic. Verr. 2, 1, 17, § 45:

    castra, ut fumo atque ignibus significabatur, amplius milibus pass. VIII. in latitudinem patebant,

    Caes. B. G. 2. 7 fin.:

    tum fumi incendiorum procul videbantur,

    id. ib. 5, 48 fin.:

    significatione per castella fumo facta,

    id. B. C. 3, 65, 3:

    ater ad sidera fumus erigitur,

    Verg. A. 9, 239:

    pernas in fumo suspendito,

    Cato, R. R. 162, 3:

    fumo inveteratum vinum,

    Plin. 23, 1. 22, § 40; cf. Hor. C. 3, 8, 11; Col. 1, 6, 19 sq.; v. fumarium; hence, poet. transf.:

    fumi Massiliae,

    Marseilles wine mellowed in the smoke, Mart. 14, 118: in illo ganearum tuarum [p. 792] nidore atque fumo, Cic. Pis. 6, 13; cf.:

    intervenerant quidam amici, propter quos major fumus fieret, etc.,

    Sen. Ep. 64, and Ter. Ad. 5, 3, 60:

    non fumum ex fulgore, sed ex fumo dare lucem Cogitat,

    Hor. A. P. 143.—In double sense: Ph. Oculi dolent. Ad. Quor? Ph. Quia fumus molestus est, smoke, i. e. foolish talk, Plaut. Most. 4, 2, 10. —
    b.
    Prov.
    (α).
    Semper flamma fumo est proxima:

    Fumo comburi nihil potest, flamma potest,

    i. e. the slightest approach to wrong-doing leads to vice, Plaut. Curc. 1, 1, 53.—
    (β).
    Tendere de fumo, ut proverbium loquitur vetus, ad flammam, to jump out of the frying-pan into the fire, Amm. 14, 11, 12; cf.:

    de fumo, ut aiunt, in flammam,

    id. 28, 1, 26.—
    (γ).
    Fumum or fumos vendere, i. e. to make empty promises, Lampr. Alex. Sev. 36; Mart. 4, 5, 7; App. Mag. p. 313, 31.—For which also:

    per fumum or fumis vendere aliquid,

    Capitol. Anton. 11; Lampr. Heliog. 10.—
    II.
    Trop., like our word smoke, as a figure of destruction: ubi omne Verterat in fumum et cinerem, had reduced to smoke and ashes, i. e. had consumed, squandered, Hor. Ep. 1, 15, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > fumus

  • 4 fumus

    fūmus, i, m. fumée.    - fumum (fumos) vendere: vendre de la fumée, faire de vaines promesses.    - tendere de fumo ad flammam, Amm. 14, 11, 12: tomber de Charybde en Scylla.    - semper flamma fumo est proxima, Plaut. Curc.: la flamme suit de près la fumée (= une faute légère conduit à une plus grave).    - omne verterat in fumum, Hor. Ep. 1, 15, 39: tout son bien s'en était allé en fumée (il avait dissipé tout son bien).    - per fumum vendere aliquid (fumis vendere aliquid), Capitol. Anton. 11; Lampr. Heliog. 10: en faire accroire.
    * * *
    fūmus, i, m. fumée.    - fumum (fumos) vendere: vendre de la fumée, faire de vaines promesses.    - tendere de fumo ad flammam, Amm. 14, 11, 12: tomber de Charybde en Scylla.    - semper flamma fumo est proxima, Plaut. Curc.: la flamme suit de près la fumée (= une faute légère conduit à une plus grave).    - omne verterat in fumum, Hor. Ep. 1, 15, 39: tout son bien s'en était allé en fumée (il avait dissipé tout son bien).    - per fumum vendere aliquid (fumis vendere aliquid), Capitol. Anton. 11; Lampr. Heliog. 10: en faire accroire.
    * * *
        Fumus, huius fumi, m. g. Plin. Fumee.

    Dictionarium latinogallicum > fumus

  • 5 fumus

    fumus fumus, i m дым

    Латинско-русский словарь > fumus

  • 6 fumus

    fūmus, i m.
    1) дым ( fumo dare signum L); чад (f. molestus est Pl)
    2) пар, испарение, туман
    vendere fumum (fumos) погов. Ap, M, Lampr — напускать туман, пускать пыль в глаза, надувать

    Латинско-русский словарь > fumus

  • 7 fūmus

        fūmus ī, m    [FAV-], smoke, steam, fume: fumo excruciatus: fumi incendiorum procul videbantur, columns of smoke, Cs.: fumo significant haud procul abesse, L.: ater, V.: Amphorae, old flavor, H.: plena fumi ac pollinis Coquendo, T.: fumum ex fulgore dare, H.: Quae (terra) exhalat fumos, V.: omne Verterat in fumum, had consumed, H.
    * * *
    smoke, steam, vapor, fume

    Latin-English dictionary > fūmus

  • 8 fumus

    дым (1. 8 § 6 D. 8, 5. 1. 55 § 7 D. 32. 1. 49. pr. D. 9, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fumus

  • 9 fumus

    , i m
      дым

    Dictionary Latin-Russian new > fumus

  • 10 Fumus ex fulgōre

    "Дым после молнии", т. е. из великого - ничтожное.
    Гораций, "Наука поэзии", 136 и сл.:
    Néc sic íncipiés ut scríptor cýclicus ólim:
    "Fórtunám Priamí cantáb(o) et nóbile béllum".
    Párturiúnt montés, nascétur rídiculús mus.
    Quánto réctius híc, qui níl molítur inépte:
    Díc mihi, Músa, virúm, captáe post témpora Trójae
    Quí morés hominúm multórum vídit et úrbes.
    Nón fum(um) éx fulgóre, sed éx fumó, dare lúcem
    Cógitat, út speciósa dehínc mirácula prómat.
    Ántiphatén Scyllámque et cúm Cyclópe Charýbdin;
    Néc geminó bellúm Troján(um) ordítur ab óvo;
    Nón secus ác notás audítorém rapit, ét quae
    Désperát tractáta nitéscere pósse, relínquit,
    Átqu(e) ita méntitúr, sic véris fálsa remíscet,
    Prímo né mediúm, medió ne díscrepet ímum.
    Не начинай, например, как древний киклический автор;
    "Участь Приама пою и деянья войны знаменитой".
    Будет рожать гора, а родится смешная на свет мышь.
    Право, разумнее тот, кто слов не бросает на ветер:
    "Муза, поведай о муже, который по взятии Трои
    Многих людей города посетил и обычаи видел".
    Он не из пламени дым, а из дыма светлую ясность
    Хочет извлечь, чтобы в ней явить небывалых чудовищ
    Как Антифат, циклоп Полифем и Сцилла с Харибдой.
    Он Диомедов возврат не начнет с Мелеагровой смерти,
    Он для Троянской войны не вспомнит про Ледины яйца;
    Сразу он к делу спешит, бросая нас в гущу событий,
    Словно мы знаем уже обо всем, что до этого было.
    (Перевод М. Гаспарова)
    - Гораций ставит поэтам в пример Гомера, который в "Одиссее" сразу начинает излагать события, увлекая слушателя самой разработкой своего материала.
    На возвратном пути из Сибири в Петербург, проезжая новгородскими поселениями - он [ М. М. Сперанский ] в "Дневнике" своем отметил: "fumus ex fulgore!.." Да, Сперанский был сломан жизнью. Не таков он был в первую пору своей деятельности, когда по свидетельству самого барона Корфа, не отступает от своих убеждений ни для кого. (Н. Г. Чернышевский, Русский реформатор.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Fumus ex fulgōre

  • 11 Dulcis fumus patriae

    Сладкий дым отечества.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Dulcis fumus patriae

  • 12 Et fumus patriae est dulcis

    И дым отечества сладок.
    Эпиграф журнала "Российский музеум" (1792-1794).
    Непосредственным источником послужили стихи из "Писем с Понта" Овидия, I, 3, 33:
    Nón dubiá (e)st Ithací prudéntia, séd tamen óptat
    Fúmum dé patriís pósse vidére focís.
    "Не подлежит сомнению мудрость итакийца [ итакиец - Улисс (Одиссей), царь острова Итаки. - авт. ], а ведь и Он желает увидеть дым отечественных очагов".
    - Овидий здесь имеет в виду стихи Гомера ("Одиссея", I, 56-58):
    Видеть хоть дым, от родных берегов вдалеке восходящий,
    Смерти единой он молит.
    (Перевод В. Жуковского)
    ср. Державин, "Арфа":
    Мила нам добра весть о нашей стороне:
    Отечества и дым нам сладок и приятен.
    ср. Грибоедов, "Горе от ума", 1,7:
    Жить с ними надоест, и в ком не сыщешь пятен?
    Когда ж постранствуешь, воротишься домой,
    И дым Отечества нам сладок и приятен. [Чацкий цитирует стих Державина в его первоначальной редакции (альманах "Аониды"). - авт. ]
    Увидел жестяную голову древней нашей церкви, и сердце мое затрепетало. Проходя через кладбище, не мог я не посетить гробов родительских... Никогда я живее не чувствовал Горациева стиха [ Ссылка на Горация ошибочна. - авт. ] et fumus patriae dulcis. Выражение сие в тогдашнее время пришло мне на мысль кстати; ибо, подходя к своей хижине, увидел, что она полуразвалилась. Крапива и репейник господствовали в огороде. (В. Т. Нарежный, Российский Жильблаз, или Похождения князя Гаврилы Симоновича Чистякова.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Et fumus patriae est dulcis

  • 13 Ubi fumus, ibi ignis

    Where there's smoke, there's fire

    Latin Quotes (Latin to English) > Ubi fumus, ibi ignis

  • 14 Из великого - ничтожное

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Из великого - ничтожное

  • 15 abscondo

    abscondo, ĕre, abscondĭdi (abscondi), abscondĭtum (qqf. absconsum) - tr. -    - abscondidi Plaut. Merc. 360, etc. ; abscondi à partir de Sén. le rhét. ; absconsus Tert. et décad. [st1]1 [-] placer loin des regards, cacher loin de, dérober à la vue.    - fumus absconderat caelum, Virg.: la fumée avait dérobé le ciel aux yeux.    - protinus aerias Phaeacum abscondimus arces, litoraque Epiri legimus, Virg. En. 3, 291: en allant plus loin, nous perdons de vue les hauteurs des Phéaciens et nous longeons les rivages d'Epire.    - pueritiam abscondimus, Sen. Ep. 70: nous laissons l'enfance derrière nous.    - passif abscondi, Virg. G. 1, 221: se coucher (astre).    - absconditur stella, Plin.: une étoile se couche. [st1]2 [-] au fig. cacher, dissimuler.    - Cic. Amer. 121 ; Sen. Ben. 2, 10, 4 ; Ir. 3, 36, 3 ; Ep. 84, 7 ; Tac. An. 13, 16 ; H. 3, 68.    - abscondere aliquid in terram, Col.: cacher qqch dans la terre.    - abscondere telum in aere, Sil.: [cacher un trait dans l'air] = lancer un trait à perte de vue.    - abscondere dolorem, Tac.: renfermer sa douleur.    - absol. abscondere Apul. M. 6, 12, se cacher.
    * * *
    abscondo, ĕre, abscondĭdi (abscondi), abscondĭtum (qqf. absconsum) - tr. -    - abscondidi Plaut. Merc. 360, etc. ; abscondi à partir de Sén. le rhét. ; absconsus Tert. et décad. [st1]1 [-] placer loin des regards, cacher loin de, dérober à la vue.    - fumus absconderat caelum, Virg.: la fumée avait dérobé le ciel aux yeux.    - protinus aerias Phaeacum abscondimus arces, litoraque Epiri legimus, Virg. En. 3, 291: en allant plus loin, nous perdons de vue les hauteurs des Phéaciens et nous longeons les rivages d'Epire.    - pueritiam abscondimus, Sen. Ep. 70: nous laissons l'enfance derrière nous.    - passif abscondi, Virg. G. 1, 221: se coucher (astre).    - absconditur stella, Plin.: une étoile se couche. [st1]2 [-] au fig. cacher, dissimuler.    - Cic. Amer. 121 ; Sen. Ben. 2, 10, 4 ; Ir. 3, 36, 3 ; Ep. 84, 7 ; Tac. An. 13, 16 ; H. 3, 68.    - abscondere aliquid in terram, Col.: cacher qqch dans la terre.    - abscondere telum in aere, Sil.: [cacher un trait dans l'air] = lancer un trait à perte de vue.    - abscondere dolorem, Tac.: renfermer sa douleur.    - absol. abscondere Apul. M. 6, 12, se cacher.
    * * *
        Abscondo, abscondis, abscondi, absconditum, penul. corr. abscondere. Cacher, Musser.

    Dictionarium latinogallicum > abscondo

  • 16 ceu

       - ceu, p. ce-ve; cf. neu et neve; seu et sive. [st1]1 [-] comme, ainsi que.    - ceu quondam petiere rates, Virg. En. 6, 492: comme jadis ils regagnèrent leurs vaisseaux.    - ceu fumus, Virg. En. 5, 740: comme une fumée.    - ipse inter medios ceu dulcis imagine somni laetus, V.-Fl. 4, 531: lui-même, au milieu d'eux, heureux, comme sous le charme d'un songe délicieux.    - ceu cum: comme lorsque. --- Virg. G. 1, 303: 4, 96; id. En. 7, 673; 9, 30; 9, 792; 10, 97; Sen. Q. N. 6, 24, 4.    - ceu cum jam portum tetigere carinae, Virg. G. 1, 303: comme lorsque le navire touche au port.    - lupi ceu raptores, Virg. En. 2, 355: comme des loups ravisseurs.    - hic Hecuba et natae nequiquam altaria circum, praecipites atra ceu tempestate columbae, Virg. En. 2: là se tenaient Hécube et ses filles, autour des tables sacrées, vainement, telles des colombes jetées au sol par une noire tempête. [st1]2 [-] comme si.    - sans verbe gloriosissimas victorias ceu damnosas reipublicae increpabat, Suet. Tib. 52, 2: il lui reprochait les victoires les plus glorieuses comme si elles avaient été des revers pour la patrie.    - avec subj. ceu cetera nusquam bella forent, Virg. En. 2, 438: comme s'il n'y avait pas ailleurs de combats.    - cf. Sil. 2, 378; Stat. S. 3, 1, 6; id. Th. 2, 417; Plin. 16, 10, 18. § 41; 31, 1, 1, § 2; 34, 6, 13, § 28.    - ceu vero: comme si vraiment (pour réfuter, qqf. chez Plin.). --- Plin. 7, 55, 56, § 188; 11, 39, 92, § 226; 12, 1, 5, § 11.    - ceu vero nesciam, Plin. praef.: comme si vraiment je ne savais pas.    - ceu si: comme si. --- Lucr. 4, 620; 6, 161.
    * * *
       - ceu, p. ce-ve; cf. neu et neve; seu et sive. [st1]1 [-] comme, ainsi que.    - ceu quondam petiere rates, Virg. En. 6, 492: comme jadis ils regagnèrent leurs vaisseaux.    - ceu fumus, Virg. En. 5, 740: comme une fumée.    - ipse inter medios ceu dulcis imagine somni laetus, V.-Fl. 4, 531: lui-même, au milieu d'eux, heureux, comme sous le charme d'un songe délicieux.    - ceu cum: comme lorsque. --- Virg. G. 1, 303: 4, 96; id. En. 7, 673; 9, 30; 9, 792; 10, 97; Sen. Q. N. 6, 24, 4.    - ceu cum jam portum tetigere carinae, Virg. G. 1, 303: comme lorsque le navire touche au port.    - lupi ceu raptores, Virg. En. 2, 355: comme des loups ravisseurs.    - hic Hecuba et natae nequiquam altaria circum, praecipites atra ceu tempestate columbae, Virg. En. 2: là se tenaient Hécube et ses filles, autour des tables sacrées, vainement, telles des colombes jetées au sol par une noire tempête. [st1]2 [-] comme si.    - sans verbe gloriosissimas victorias ceu damnosas reipublicae increpabat, Suet. Tib. 52, 2: il lui reprochait les victoires les plus glorieuses comme si elles avaient été des revers pour la patrie.    - avec subj. ceu cetera nusquam bella forent, Virg. En. 2, 438: comme s'il n'y avait pas ailleurs de combats.    - cf. Sil. 2, 378; Stat. S. 3, 1, 6; id. Th. 2, 417; Plin. 16, 10, 18. § 41; 31, 1, 1, § 2; 34, 6, 13, § 28.    - ceu vero: comme si vraiment (pour réfuter, qqf. chez Plin.). --- Plin. 7, 55, 56, § 188; 11, 39, 92, § 226; 12, 1, 5, § 11.    - ceu vero nesciam, Plin. praef.: comme si vraiment je ne savais pas.    - ceu si: comme si. --- Lucr. 4, 620; 6, 161.
    * * *
        Ceu, Aduerbium similitudinis, magis est poetarum, quam oratorum. Virgil. Ainsi comme, Tout ainsi que.
    \
        Argumento animalium quae semper defossa viuunt, ceu talpae. Plin. Comme.
    \
        Incremento terga, ceu quodam incitamento, flagellantur. Plin. Quasi comme se voulant esguillonner.
    \
        Ceu vero, pro Quasi vero. Plin. Comme si.

    Dictionarium latinogallicum > ceu

  • 17 exploro

    explōro, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] observer, examiner, explorer, vérifier, s'assurer de.    - rem explorare, Cic. Att. 6, 8, 5: examiner une affaire.    - idoneum locum castris explorare, Caes. BC. 1, 81, 1: chercher un lieu favorable pour camper.    - altera (manus) motu caecum iter explorat, Ov. M. 10: de l'autre main, en tâtonnant, elle explore sa route dans l'obscurité.    - avec int. ind. explorat quo commodissime itinere vallem transire possit, Caes. BG. 5, 49, 8: il fait vérifier par quel chemin il pourra franchir la vallée le plus commodément.    - explorare an..., quomodo... Caes. Liv.: reconnaître si..., comment...    - explorare ambitum Africae, Plin. 5, 1: explorer les côtes de l'Afrique.    - explorare animos, Ov. A. A. 1, 456: sonder les esprits.    - cf. Liv. 37, 7, 10.    - omnia explorata habere, Caes. BG. 2, 4, 4: avoir une certitude complète.    - explorata nobis sunt ea quae... Cic. Rep. 1, 19: nous avons une connaissance assurée des choses qui...    - quis est tam stultus, quamvis sit adulescens, cui sit exploratum se ad vesperum esse victurum? Cic. de Sen. 19, 67: qui serait assez sot, quelque jeune qu'il soit, pour tenir comme assuré qu'il vivra jusqu'au soir?    - abl. absol. du part. au n. -- explorato jam profectos amicos, Tac. H. 2, 49: s'étant assuré du départ de ses amis. [st1]2 [-] épier, guetter, faire une reconnaissance militaire.    - Africam explorare, Cic. Pomp. 34: faire une reconnaissance en Afrique.    - cf. Caes. BC. 1, 66, 2.    - abl. n. absol. -- explorato Liv. 23, 42, 9, après reconnaissance faite. [st1]3 [-] éprouver, mettre à l'épreuve.    - suspensa focis explorat robora fumus, Virg. G. 1, 175: la fumée éprouve le chêne suspendu au foyer.    - secunda res animos explorant, Tac. H. 1, 15: le bonheur éprouve les âmes.    - fidem explorare, Luc.: mettre la fidélité à l'épreuve.    - in adversis explorat cornua truncis, Luc. 2, 603: (le taureau) essaie ses cornes contre les troncs des arbres.    - voir exploratus.
    * * *
    explōro, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] observer, examiner, explorer, vérifier, s'assurer de.    - rem explorare, Cic. Att. 6, 8, 5: examiner une affaire.    - idoneum locum castris explorare, Caes. BC. 1, 81, 1: chercher un lieu favorable pour camper.    - altera (manus) motu caecum iter explorat, Ov. M. 10: de l'autre main, en tâtonnant, elle explore sa route dans l'obscurité.    - avec int. ind. explorat quo commodissime itinere vallem transire possit, Caes. BG. 5, 49, 8: il fait vérifier par quel chemin il pourra franchir la vallée le plus commodément.    - explorare an..., quomodo... Caes. Liv.: reconnaître si..., comment...    - explorare ambitum Africae, Plin. 5, 1: explorer les côtes de l'Afrique.    - explorare animos, Ov. A. A. 1, 456: sonder les esprits.    - cf. Liv. 37, 7, 10.    - omnia explorata habere, Caes. BG. 2, 4, 4: avoir une certitude complète.    - explorata nobis sunt ea quae... Cic. Rep. 1, 19: nous avons une connaissance assurée des choses qui...    - quis est tam stultus, quamvis sit adulescens, cui sit exploratum se ad vesperum esse victurum? Cic. de Sen. 19, 67: qui serait assez sot, quelque jeune qu'il soit, pour tenir comme assuré qu'il vivra jusqu'au soir?    - abl. absol. du part. au n. -- explorato jam profectos amicos, Tac. H. 2, 49: s'étant assuré du départ de ses amis. [st1]2 [-] épier, guetter, faire une reconnaissance militaire.    - Africam explorare, Cic. Pomp. 34: faire une reconnaissance en Afrique.    - cf. Caes. BC. 1, 66, 2.    - abl. n. absol. -- explorato Liv. 23, 42, 9, après reconnaissance faite. [st1]3 [-] éprouver, mettre à l'épreuve.    - suspensa focis explorat robora fumus, Virg. G. 1, 175: la fumée éprouve le chêne suspendu au foyer.    - secunda res animos explorant, Tac. H. 1, 15: le bonheur éprouve les âmes.    - fidem explorare, Luc.: mettre la fidélité à l'épreuve.    - in adversis explorat cornua truncis, Luc. 2, 603: (le taureau) essaie ses cornes contre les troncs des arbres.    - voir exploratus.
    * * *
        Exploro, exploras, pen. prod. explorare. Fest. Pomp. S'escrier et s'esplourer.
    \
        Explorare. Plin. iunior. Regarder et s'enquerir soingneusement de quelque chose pour la congnoistre, Explorer.
    \
        Amenta explorare in digitis. Stat. Essayer.
    \
        Animos alicuius explorare. Ouid. Tascher à entendre et congnoistre la fantasie d'aucun.
    \
        Secundae res acrioribus stimulis animum explorant. Tacit. Esprouvent.
    \
        Taurus cornua explorant in truncis. Lucan. Il essaye.
    \
        Explorare diem aliquam. Cic. Regarder ou adviser et choisir un jour.
    \
        Explorare fugam. Cic. Cercher et regarder le moyen de s'enfuir.
    \
        Insidias explorat lupus circum ouilia. Virgil. Guette.
    \
        Explorare iter. Liu. Tenter le chemin, ou Espier, Cercher et adviser.
    \
        Iter caecum. Ouid. Aller à tastons.
    \
        Locos nouos. Virgil. Revisiter.
    \
        Portas. Virgil. Faire le guet aux portes.
    \
        Prouinciam aliquam. Cic. Espier.
    \
        Exploratum est mihi. Cic. Je scay certainement et suis asseuré.
    \
        Exploratum dicere. Plaut. Dire une chose qu'on scait certainement.

    Dictionarium latinogallicum > exploro

  • 18 fumeus

    fūmĕus, a, um [fumus] [st2]1 [-] de fumée, enfumé, exposé à la fumée, noirci par la fumée. [st2]2 [-] qui fume, qui répand de la fumée. [st2]3 [-] Aug. fumeux.
    * * *
    fūmĕus, a, um [fumus] [st2]1 [-] de fumée, enfumé, exposé à la fumée, noirci par la fumée. [st2]2 [-] qui fume, qui répand de la fumée. [st2]3 [-] Aug. fumeux.
    * * *
        Fumeus, Adiectiuum. Valer. Flac. Plein de fumee, Qui jecte grande fumee.

    Dictionarium latinogallicum > fumeus

  • 19 fumidus

    fūmĭdus, a, um [fumus] [st2]1 [-] qui fume. [st2]2 [-] enfumé. [st2]3 [-] couleur de fumée, noirâtre. [st2]4 [-] Plin. qui sent la fumée.
    * * *
    fūmĭdus, a, um [fumus] [st2]1 [-] qui fume. [st2]2 [-] enfumé. [st2]3 [-] couleur de fumée, noirâtre. [st2]4 [-] Plin. qui sent la fumée.
    * * *
        Fumidus, pen. corr. Aliud adiectiuum. Plin. Fumant.
    \
        Fumida altaria. Ouid. Fumants, Rendants fumee.

    Dictionarium latinogallicum > fumidus

  • 20 fumifer

    fūmĭfĕr, ĕra, ĕrum [fumus + fero] [st2]1 [-] qui répand de la fumée. [st2]2 [-] qui jette de la fumée (d'eau).
    * * *
    fūmĭfĕr, ĕra, ĕrum [fumus + fero] [st2]1 [-] qui répand de la fumée. [st2]2 [-] qui jette de la fumée (d'eau).
    * * *
        Fumifer, penul. corr. Aliud adiectiuum: vt Fumiferi ignes. Virgil. Rendants fumee.

    Dictionarium latinogallicum > fumifer

См. также в других словарях:

  • FUMUS — an ex furvo, quod nigrum, an ex Graec. θῦμα, θύημα, suffimentum, an ex Hebr. afflavit? flammae index est, e quo non minus futurorum scientiam sibi Vett. fingere studebant, ac ex ipsa flamma; Clarus enim et caelum petens felicitatem, densus et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • fumus boni iuris — fù·mus bò·ni iù·ris loc.s.m.inv., lat. TS dir. il probabile buon fondamento giuridico di una pretesa {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. fumus boni iuris propr. fumo di buon diritto …   Dizionario italiano

  • fumus persecutionis — fù·mus per·se·cu·tiò·nis loc.s.m.inv., lat. BU possibile esistenza di una volontà persecutoria da parte di un organismo inquirente, degli organi di stampa o anche da parte di un terzo {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. fumus persecutionis propr. fumo …   Dizionario italiano

  • Et fumus patriae dulcis. — См. И дым отечества нам сладок и приятен …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Mensch — 1. A verzagte Möntsch isch im Himmel nid sichar. (Bern.) – Zyro, 108. 2. Ach, Mensch, betracht , wie Gott verlacht all deinen Pracht, der in einer Nacht wird zu nichts gemacht. – Gerlach, 9. 3. Ain verkerter mensch richtet hader an vnd ain… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • FUMETERRE — Simple très populaire, déjà prescrite en cholagogue dans l’Antiquité, la fumeterre (Fumaria officinalis L.; fumariacées) renferme un alcaloïde, la fumarine, et un acide, dit acide fumarique, associés à du tanin, à des sucres, à des sels de… …   Encyclopédie Universelle

  • fumigène — [ fymiʒɛn ] adj. • 1909; lat. fumus « fumée » et gène ♦ Qui produit de la fumée. Engins, grenades, pots fumigènes, produisant d épais nuages de fumée destinés à dissimuler des mouvements de troupes, d unités navales, etc., à donner un signal de… …   Encyclopédie Universelle

  • fum — fumuri, s.n. I.1. Suspensie de particule solide într un mediu gazos, produsă în cursul arderii incomplete a materialelor combustibile (sau, artificial şi intenţionat, cu ajutorul unor substanţe chimice). ♦ Fig, Înceţoşare, tulbureală, ameţeală… …   Dicționar Român

  • Humo — (Del lat. fumus.) ► sustantivo masculino 1 FÍSICA Producto que en forma gaseosa se desprende de una combustión incompleta de la materia orgánica, compuesto de pequeñas partículas de carbón, vapor de agua y ácido carbónico. SINÓNIMO emanación gas… …   Enciclopedia Universal

  • fumagine — [ fymaʒin ] n. f. • 1845; du lat. fumus « fumée » ♦ Hortic. Maladie des plantes, caractérisée par un dépôt couleur de suie sur la tige et les feuilles. ● fumagine nom féminin (latin scientifique fumago, inis, du latin classique fumus, fumée)… …   Encyclopédie Universelle

  • fumivore — [ fymivɔr ] adj. • 1799; alchim. XVII e; lat. fumus « fumée » et vore ♦ Qui absorbe de la fumée. Appareil, foyer fumivore, ou n. m. un fumivore, destiné à absorber les fumées. Une bougie fumivore. ● fumivore adjectif et nom masculin Se dit d un… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»